Mijn vaders gekke wereld

In de spullen van mijn overleden vader vond ik een mapje met nummer 53 en de naam ‘Gekke Wereld’. Wat viel daaronder volgens mijn vader?

 

Bewaren

Mijn vader kon niets weggooien. Gelukkig had hij genoeg ruimte op zolder en in de schuur om zijn verzamelingen te bewaren; want je wist maar nooit of je het nog een keer kon gebruiken. Af en toe bleek hij gelijk te hebben; dan had hij een latje nodig en kwam hij triomfantelijk uit de schuur met precies de juiste. Of hij ging specie maken om een muurtje te metselen en kon daar dan heel handig dat oude melkpannetje voor gebruiken dat mijn moeder niet weg mocht gooien. Als de kinderen kwamen spelen, was er altijd knutselmateriaal voorhanden. Na zijn dood, een jaar geleden, bleef mijn moeder achter in het huis vol met spullen die niet meer opnieuw gebruikt waren.

 

Systeem

Mijn vader had een systeem in zijn papieren verzamelingen; zo had hij de fotoalbums genummerd en gecatalogiseerd. Hij had ook een hele rij mappen en mapjes met cursusmateriaal, aantekeningen en studies, genummerd en gestickerd. Mapje 53 heette ‘Gekke wereld’. Die had ik bij een van de opruimochtenden bij mijn moeder meegenomen. Ik verwachtte een verzameling grappige krantenartikelen tegen te komen, dingen die hem waren opgevallen.

 

Gekke Wereld

Het bleken krantenberichten te zijn uit 2006 en 2007. De oudste was uit februari 2006. In de marge had hij geschreven: “Decadentie – Verveling – De wereld wordt GEK”. Het was een bericht over een evenement waarbij honden met elkaar konden trouwen “georganiseerd om het gezellig samenzijn van hond en zijn baas te bevorderen”. Dit waren voor mijn vader nog meer voorbeelden van een gek wordende maatschappij:
“Pesten maakt plaats voor ‘happy slapping’; over vier jongens die waren opgepakt nadat ze een klasgenoot in elkaar hadden geslagen en dit hadden gefilmd, “een van de eerste gevallen van ‘happy slapping’ in Nederland”.
“Kapotte vriezer wordt ingevroren echtpaar fataal” over een Franse arts en zijn vrouw die zichzelf na hun dood hadden laten invriezen.
“Leeftijdsgrens voor seks afschaffen”; vijf vragen aan een oprichter van de partij voor Naastenliefde, Vrijheid en Diversiteit “die 12-jarigen het recht wil geven op seksuele contacten”.
“Sophie tobt niet over een paar woorden minder”, over toenemende gehoorschade bij jongeren door harde muziek uit een mp3-speler. Een interview met twee scholieren, “ze zijn zojuist getest, maar schrikken niet van hun opkomende doofheid”.
“Spohie” een column van Wim Boevink uit Trouw over de uitzending van het bnn-programma Spuiten en Slikken dat Sophie Hilbrand onder invloed van een joint presenteerde en dat de columnist stoned had bekeken en gerecenseerd; “zij een joint, ik een joint”.
“Het menselijk gewicht”, een fotoserie met bijschrift van dezelfde Wim Boevink, over de begrafenis “van gemeentewege” van het stoffelijk overschot van een pasgeboren meisje dat door medewerkers van een afvalverwerkingsbedrijf was aangetroffen.
Als laatste: “Kwispelbier voor trouwe viervoeter”, over een op de markt gebracht “heus hondenpilsje”. Daarmee is de cirkel weer rond, want het viel volgens mijn vader vast ook onder decadentie en verveling.

Ik vraag me af welke artikelen mijn vader nu uitgeknipt zou hebben en in het mapje zou stoppen?

 

Als iets mij speciaal opvalt, schrijf ik er een blog over. Schrijven is wat ik het liefst doe. Ik probeer bij elke opdracht de juiste toon te treffen. Vaak krijg ik terug dat een Levensverhaal echt klinkt als de persoon over wie het gaat.

Hanneke Kiel-de Raadt

Ik ben schrijver, interviewer en verhalen-op-papier-zetter. Na een studie Nederlands in Groningen heb ik verschillende functies vervuld, totdat ik uitkwam bij wat ik het liefste doe: Persoonlijke verhalen van mensen optekenen. Inmiddels heb ik al meer dan 40 boeken en magazines voor particulieren en bedrijven mogen publiceren.

Herinneringen kunnen ingrijpend, meeslepend of intiem zijn, maar ze zijn hoe dan ook onvergetelijk. Door je verhaal op papier vast te leggen, heb je zelf in de hand hoe je als persoon herinnerd wil worden. Ook in een zakelijke omgeving zijn verhalen het perfecte middel om je relaties te bereiken en te boeien.